Tranzyt Wenus zdarza się co 100 lat. Ostatni był w czerwcu 2012, a następny w 2117. Dzieje się tak, gdy Wenus przechodzi bezpośrednio między Ziemią a Słońcem. Ta astronomiczna konfiguracja raz w życiu została ośmiokrotnie zaobserwowana po wynalezieniu teleskopu. Te relacje naocznych świadków miały miejsce w 1631, 1639, 1761, 1769, 1874, 1882 i 2004 roku, a ostatnie w czerwcu 2012 roku.
Stuletni wzór pary dla tranzytu Wenus wynika z węzłów orbitalnych Ziemi i Wenus. Ponieważ te węzły orbitalne się zmieniają, tranzyty, które miały miejsce w maju i listopadzie, mają teraz miejsce w czerwcu i grudniu. Fred Espenak z NASA wydał Sześć Millenijny Katalog Tranzytów Wenus; i zawiera prognozy oparte na obliczeniach geocentrycznych.
Tranzyt Wenus pomógł astronomom obliczyć odległość Ziemi od Słońca: oblicza się ją za pomocą jednostki astronomicznej lub AU. Ten tranzyt został zaproponowany przez angielskiego astronoma Edwarda Halleya w 1716 roku. Naukowcy kontynuują badania tranzytów do dnia dzisiejszego, aby odkryć pozasłoneczne planety i egzoplanety poza Układem Słonecznym. Misja Keplera została uruchomiona przez NASA w 2009 roku, aby znaleźć egzoplanety; a niektóre są równe wielkości Ziemi.
