W zależności od rodzaju zderzających się płyt, albo one się podnoszą, albo podbijają. Kiedy płyta oceaniczna zderza się z płytą kontynentalną, zwykle ślizga się pod nią. Jeśli zderzają się dwie podobne płyty, zgniatają się razem w punkcie kolizji i podnoszą zepsuty materiał z obu płyt.
Kolizje płyt tektonicznych generują ogromną siłę, a skutki uderzenia tworzą główne cechy geologiczne. Niektóre funkcje są oczywiste dla oczu, podczas gdy inne mogą pozostać ukryte.
Płyty oceaniczne są zazwyczaj cięższe i bardziej gęste niż płyty kontynentalne, więc kiedy zderzają się, płyta oceaniczna jest przymuszana pod krawędzią płyty kontynentalnej, tworząc strefę subdukcji. Strefy subdukcji tworzą dwie znaczące formacje geologiczne, komory magmowe i linie uskoków.
Po stworzeniu strefy subdukcji, nadal istnieje ciśnienie popychające dwie płyty razem. Kiedy gromadzi zbyt dużo energii, płytka oceaniczna prześlizguje się dalej, tworząc gwałtowne trzęsienia ziemi, które mogą również wywoływać tsunami. Kiedy krawędź płyty oceanicznej zostanie dosunięta dostatecznie daleko, topi się ona od ciepła rdzenia Ziemi i wznosi się przez połamane płyty, tworząc wulkany.
Płyty kontynentalne mają podobną gęstość, więc kiedy się zderzają, miażdżą i podnoszą tworząc pasma górskie, takie jak Himalaje i Appalachy. Płyty te nadal przesuwają się i tworzą strefy uszkodzeń trzęsień ziemi.
