Wulkany kompozytowe, jeden z dwóch głównych typów wulkanów wraz z wulkanami tarczowymi, składają się z naprzemiennych warstw lawy i popiołu lub innych wulkanicznych śmieci. Wulkany te mają zwykle stożkowy kształt ze stromymi bokami, które są budowane przez wiele erupcji przez setki lub tysiące lat.
Złożone wulkany zazwyczaj doświadczają bardziej gwałtownych erupcji niż wulkany osłonowe, ponieważ zawierają one grubszą warstwę lawy bazaltowej, która jest bardziej podatna na zatkanie wulkanu. To powoduje narastanie ciśnienia wewnątrz wulkanu, który może zostać uwolniony tylko przez wybuchową erupcję. Erupcje te zwykle uwalniają przepływ piroklastyczny zawierający mieszaninę lawy, popiołu, skały, pyłu i pary wodnej, które mogą przepływać bardzo szybko. Z drugiej strony, wulkany tarczy zawierają mniej lepką andezytową lawę, która płynie powoli na duże odległości, aby nadać tym wulkanom charakterystyczny kształt kopuły.
Większość złożonych wulkanów znajduje się w łańcuchach, które występują wzdłuż zbieżnych granic płyt, gdzie oceaniczna płyta tektoniczna ślizga się pod płytą kontynentalną. Największa koncentracja tych wulkanów występuje wzdłuż tak zwanego Pacyficznego Pierścienia Ognia, który obejmuje większość granic Oceanu Spokojnego. Obejmuje to Mt. Rainier, Mt. St. Helens, Mt. Fuji i inne słynne wulkany.
