Parowanie zasad to specyficzne wiązanie komplementarnych zasad nukleotydowych ze sobą w kwasie nukleinowym. W parowaniu zasad wiązania purynowe z pirymidyną; w szczególności, guanina tworzy wiązanie z cytozyną i wiązania adeninowe z tyminą lub uracylem, w zależności od rodzaju zaangażowanego kwasu nukleinowego.
Parowanie zasad jest tak specyficzne, że jeśli znana jest jedna nić DNA, druga nitka może zostać zrekonstruowana. Proces ten stanowi podstawę do replikacji DNA i transkrypcji informacyjnego RNA.
Dokładność parowania bazowego pochodzi od wielkości baz. Dwie purynki nie mogą się zmieścić na szczeblu, a dwie pirymidyny nie są wystarczająco długie, aby pomieścić szczebel cząsteczki kwasu nukleinowego. Ta koncepcja nazywa się zasadą parowania DNA bazy Chargaffa. Ta zasada wyjaśnia również, dlaczego ilość adeniny i tyminy są równoważne, a ilość cytozyny i guaniny są równe w cząsteczce DNA.
