Jednym z towarów, którymi konsekwentnie handlowali Wikingowie, byli niewolnicy. Oprócz niewolników Wikingowie oferowali miód, cynę, pszenicę, wełnę, drewno, żelazo, futro, skórę, ryby i kości słoniowej.
Wikingowie często chwytali niewolników podczas wypraw najeżdżających. Było to ważne, ponieważ prawie zawsze istniał rynek dla ludzkiej pracy na całym świecie, a oni uzyskiwali bardzo dobre ceny. Transakcje handlowe Wikingów zabrały ich na cały świat; w związku z tym przedmioty, które sprzedawali i otrzymywali w zamian, różniły się w zależności od tego, gdzie wylądowały. W szczególności dorsz stał się ulubioną ofertą handlową Wikingów, ponieważ opracowali nowe sposoby suszenia i konserwacji, które utrzymywały swój produkt na dłuższych morskich rejsach. Oznaczało to, że mogli rozszerzyć swój rynek handlowy w całej Europie. W zamian za to szukali przedmiotów, których nie mogliby samodzielnie wyprodukować, takich jak jedwabie, egzotyczne przyprawy, wina, szkło, bursztyn, biżuteria i wyroby garncarskie. Handlowcy wikingów zwykle noszą przenośne wagi, którymi mogą ważyć monety, aby zapewnić uczciwą ofertę. Działalność Wikingów nie zawsze obejmowała podróże morskie; założyli intratne miasta handlowe we własnej Skandynawii. Nawet założyli takie miasta w Anglii i Irlandii i bardzo dobrze prosperowali. York stał się jednym z najbardziej aktywnych miast handlowych w Anglii, dzięki Wikingom, ustępując tylko Londynowi.
