Kształt może radykalnie zmienić czas topnienia kostki lodu. Przy standardowym ciśnieniu atmosferycznym kostki lodu topią się, gdy ich temperatura wzrośnie powyżej 32 stopni Fahrenheita. Dzieje się tak tylko wtedy, gdy kostka lodu pochłania ciepło z otoczenia. Im większy stosunek powierzchni do objętości kostki lodu, tym szybciej się topi.
Kostki lodu mają umiarkowaną ilość powierzchni w stosunku do objętości, którą zawierają. Na przykład 1 cal sześcienny wody ma 6 cali kwadratowych powierzchni. Jeśli taka sama ilość wody zostanie zamrożona w kształcie kuli, powierzchnia będzie mniejsza niż 5 cali kwadratowych powierzchni. Oznacza to, że aby zachować odpowiednią objętość lodu, kule działają lepiej niż kostki. I odwrotnie, jeśli kostka lodu jest uformowana w kwadrat o wymiarach 2 cale na 2 cale, o grubości zaledwie jednej czwartej cala, jej powierzchnia wzrasta do 10 cali kwadratowych.
Zjawisko to znajduje odzwierciedlenie w realnym świecie. Kiedy lód zaczyna topnieć po zimowej burzy, pierwszym topniejącym lodem jest ten, który ma najwyższą powierzchnię. Zwykle jest to cienki lód pokrywający drogi i drzewa. Z drugiej strony, kałuże stopnieją dłużej.
