Chociaż nikt nie wie dokładnie, z czego zbudowany jest Pluton, większość naukowców zgadza się, że jest to od 50 do 70 procent skały, a reszta składa się z różnych lodów. Rdzeń Plutona składa się z gęstej skały , podczas gdy lody tworzą większy, ale mniej gęsty płaszcz. Zewnętrzna skorupa Plutona składa się z mrozu metanu i azotu.
Według Dziewięciu Planet, Pluton jest bardzo trudny do nauki, ponieważ jest tak daleko od Ziemi; krąży wokół Słońca z odległości ponad 3,67 miliarda mil. Dla porównania, Ziemia krąży wokół Słońca w odległości zaledwie 93 milionów mil. Orbita Plutona jest około 39 razy oddalona od Słońca, tak jak orbita Ziemi. Pluton jest częścią Pasa Kuipera, który jest zbiorem milionów skał, zamarzniętych bloków lodu i komet. Obiekty w Pasie Kuipera są pozostałościami, które pozostały po ukształtowaniu Układu Słonecznego. Naukowcy podejrzewają, że gdyby Pluton został znokautowany z jego orbity i zbliżyłby się do wewnętrznego układu słonecznego, wyrósłby ogon, gdy jego powierzchnia sublimowała się.
Naukowcy wykorzystali największy księżyc Plutona, Charon, aby dowiedzieć się więcej o planecie karłowatej. Mierząc ilość, kolor i intensywność światła, które odbija się od Plutona, a następnie zauważając, co dzieje się, gdy Charon zasłania światło, naukowcy byli w stanie dokładniej określić rozmiar i właściwości Plutona.
