Elektronowa konfiguracja atomu odnosi się do sposobu, w jaki jego elektrony są ułożone w orbitalnych skorupach i podpoziomach lub podpowłokach. Konfiguracja orbit elektronowych atomów jest głównym czynnikiem determinującym jego właściwości. Najbardziej znacząca orbita elektronowa w stosunku do reakcji atomu z innymi atomami jest najbardziej zewnętrzną powłoką lub powłoką walencyjną.
Elektrony wypełnią orbitale atomu w określonej kolejności. Dzieje się tak, ponieważ każdy elektron ma ujemny ładunek elektrostatyczny, który odpycha inne elektrony. Atom dąży do dopasowania elektronów do układu, który minimalizuje efekt ładunków odpychających. Nie więcej niż dwa elektrony mogą zajmować ten sam orbital, a gdy dwa elektrony dzielą orbitę, muszą mieć przeciwne spiny.
Konfiguracje elektronowe można opisać, określając liczbę elektronów, które znajdą się w każdej z powłok elektronowych atomu i wewnątrz orbitali w podpoziomach tej powłoki. Podrzędne poziomy w powłoce elektronów są oznaczone jako s, p, d i f. Te podpoziomy orbitalne i ich odpowiednie konfiguracje elektronowe są odzwierciedlane w układzie okresowym pierwiastków, który zawiera blok s, blok p, blok d i blok f. Konfigurację elektronową atomu można opisać na trzy sposoby: na diagramie orbitalnym, notacji spdf lub zapisu na nośniku szlachetnym.
