Pierwiastek chemiczny, azot, został oficjalnie nazwany przez francuskiego chemika Jean-Antoine Claude Chaptal, gdy odkrył, że jest on podstawowym składnikiem azotanu potasu, znanym również jako nitr. Nazwa azotu pochodzi z połączenia dwóch greckich słów "nitron" i "genów", co oznacza tworzenie niterów.
Azot jest bezbarwnym pierwiastkiem niemetalicznym, który powszechnie występuje w naturze jako gaz dwuatomowy, N <2> /sub>. Obejmuje on większość oddychającego powietrza w 78 procentach całkowitej objętości. Azot jest ważnym składnikiem biologicznym stosowanym w syntezie kwasów nukleinowych i białek. Te makrocząsteczki kierują niezbędnymi procesami życiowymi w celu przetrwania organizmów.
Azot został odkryty w 1772 roku przez szkockiego lekarza i chemika Daniela Rutherforda. Jednak dopiero w 1790 roku element uzyskał nowoczesną nazwę. Inni naukowcy przeprowadzili wcześniej badania, które wykazały właściwości azotu, ale nie byli w stanie wywnioskować, że był to unikalny pierwiastek. W 1786 r. Francuski chemik Antoine Laurent de Lavoisier oddzielił azot od powietrza i nazwał go azotem, co oznacza "bez życia" ze względu na jego obojętną charakterystykę. Termin pochodzi od greckich słów "a" i "zoe". To właśnie Chaptal zaproponował nazwę nitrogenium, która jest łacińską formą połączonych greckich terminów: nitron i gennan lub geny. Nitrogenium zostało następnie skrócone do azotu.
