Prawo odbicia stwierdza, że gdy światło pada na płaszczyznę powierzchni i jest odbijane, kąt padania jest równy kątowi odbicia. To prawo jest używane, gdy promień padania, odbity promień i normalny wszystko spada na płaszczyznę obszaru występowania.
Zachowanie światła jest całkowicie przewidywalne. Kiedy promień światła pada na płaszczyznę powierzchni i jest odbijany, jego zachowanie (promień odbitego światła) jest takie samo jak promienia padającego. Wyjaśnia to prawo refleksji. Promień wirtualny, który jest prostopadły do powierzchni odbicia, jest znany jako normalny. Promień padania przedstawia pierwotny promień i tworzy kąt padania, gdy napotyka normalny na płaszczyźnie. Kolejnym elementem w odbiciu jest kąt odbicia, który jest kątem utworzonym, gdy odbity promień odstaje od powierzchni płaskiej i promienia normalnego. Kąt padania i kąt odbicia spadają po przeciwnych stronach od normalnego promienia. Prawa odbicia można również zastosować w lustrzankach nie płaskich, w którym to przypadku norma znana jest jako skierowana na zewnątrz prostopadła linia od płaszczyzny stycznej powierzchni. Jest to zasada stojąca za zdolnością oka ludzkiego do oglądania nieświecących obiektów.
