Księżyc wydaje się jasny, ponieważ strona widoczna na Ziemi odbija światło słoneczne. Gdy Księżyc i Ziemia poruszają się wokół swoich odpowiednich orbit, różne części Księżyca są widoczne dla ludzi na Ziemi, w zależności od kąta padania światła na Księżyc i odbicia Ziemi. Księżyc odbija około 12 procent światła od słońca, które go uderza.
Księżyc wydaje się najjaśniejszy podczas fazy pełni księżyca w swoim cyklu. Podczas pełni księżyca znajduje się dokładnie naprzeciwko słońca, a cała półkula odbija światło. Podczas fazy przeciwnej, znanej jako księżyc w nowiu, księżyc znajduje się po tej samej stronie Ziemi, a Słońce i żadna z oświetlonych części nie jest widoczna na Ziemi. Obok fazy nowiu księżyc jest najjaśniejszy podczas woskowania półksiężyca i zanikających faz półksiężyca, kiedy na Ziemi widać tylko kawałek oświetlonej części. Kolejne najjaśniejsze stany to księżyce pierwszy i ostatni kwartał, kiedy widoczna jest około połowa oświetlonej półkuli. Pomiędzy fazą pełni księżyca a fazą ćwiartkową, woskowe, pulsujące i zanikające fazy gibbous wyświetlają mniej niż całość, ale więcej niż połowę półkuli oświetlonej przez słońce.
