Według National Severe Storms Laboratory, centralne Stany Zjednoczone doświadczają więcej tornad niż jakakolwiek inna lokalizacja na świecie. Płaska, szeroka przestrzeń sprzyja kombinacji warunków pogodowych sprzyjających powstawaniu tornad. Teksas, Kansas, Nebraska, Oklahoma, Iowa i południowa Minnesota są szczególnie podatne na tornada.
Tornada to potężne wichry, charakteryzujące się chmurą leju, która jest szybko obracającą się kolumną powietrza, która rozciąga się od ziemi do chmury cumulonimbus. Nowo utworzone tornada mają niewidoczne leje. Gdy burza zyskuje prędkość i moc, grudy wessane do tornada nadają obłokowi lejkowatemu charakterystyczny szary kolor. Wirująca kolumna gruzu przyczynia się również do szumu towarzyszącego dużym tornadom.
National Severe Storms Laboratory ujawnia, że 90 procent amerykańskich tornad jest małych, słabych i nie powoduje szkód materialnych. Pozostałe sztormy są ogromne, niezwykle potężne i powodują ogromne zniszczenia. Te tornada obalają drapacze chmur, podrzucają ciężarówki w powietrze i przedstawiają ekstremalne zagrożenia dla życia naziemnego.
Chociaż środkowe Stany Zjednoczone mają największą na świecie koncentrację tornad, burze występują na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy. Po sąsiedztwie Stanów Zjednoczonych i Kanady obszary, w których występują największe tornada, to Azja Środkowa, Ameryka Południowa, RPA, Australia, Nowa Zelandia i Europa.
