Pociągi kulowe, zwane także pociągami maglev, działają z technologią lewitacji magnetycznej opracowaną przez japońskich i niemieckich inżynierów. Japońscy inżynierowie określają swoją metodę jako elektrodynamiczne zawieszenie, podczas gdy niemieccy inżynierowie określają swoją metodę jako zawieszenie elektromagnetyczne. Tak czy inaczej, magnesy podnoszą pociągi nad torami, co oznacza, że nie ma potrzeby używania kół.
Zasadniczo zawieszenie elektromagnetyczne działa poprzez przyciąganie magnetyczne. Pociski są wyposażone w elektromagnesy wzdłuż ich podwozi. W międzyczasie tor jest wyposażony w cewki. Prąd elektryczny dostarczany do elektromagnesów i monitorowany przez komputery stale zmienia biegunowość cewek, co pozwala systemowi pól magnetycznych popychać i ciągnąć pociąg po torze.
Elektrodynamiczne zawieszenie działa z magnesami odpychającymi. Dzięki tej metodzie magnetyczna siła lewitacji utrzymuje pociąg w stabilnej pozycji poprzez zrównoważenie jego ciężaru. Ta metoda działa z cewkami elektromagnetycznymi na torze i superszybkimi magnesami nadprzewodzącymi wagonów. Kiedy pociągi zbliżają się do cewek, generowany jest prąd. Prąd ten pozwala pociągowi lewitować mniej więcej 1 cal ponad torem i samemu centrum.
Pociski mogą osiągać prędkość 300 mil na godzinę lub więcej. Każdy pociąg ma zasilanie bateryjne, które operatorzy mogą włączyć w razie awarii zasilania, aby zapobiec nagłemu zatrzymaniu w lewitacji, która powoduje awarię.
Osoby z rozrusznikami serca mają unikać jazdy na pociągach, ponieważ pola magnetyczne mogą zakłócać działanie urządzeń medycznych.
