Wizualnie azotan potasu (KNO3) i chlorek potasu (KCl) mogą być trudne do różnicowania, ponieważ oba pojawiają się jako bezbarwne lub białe kryształy. Jednak te dwa związki można odróżnić od siebie, przeprowadzając procesy chemiczne i testy laboratoryjne w celu sprawdzenia właściwości fizycznych.
Prostym sposobem odróżnienia chlorku potasu od azotanu potasu jest wykorzystanie ich właściwości fizycznych. Chlorek potasowy ma znacznie wyższą temperaturę topnienia w temperaturze 770 stopni Celsjusza w porównaniu z azotanem potasu tylko w 334 stopniach Celsjusza, a właściwość tę można zidentyfikować za pomocą urządzenia laboratoryjnego do oznaczania temperatury topnienia, takiego jak gorąca ławka Koflera. W podobny sposób identyfikację związku można przeprowadzić przez porównanie punktów wrzenia i rozpuszczalności w wodzie.
Związki można również zidentyfikować na podstawie ich struktury krystalicznej. Pod mikroskopem chlorek potasu pojawia się jako wydłużone lub pryzmatyczne kryształy, podczas gdy azotan potasu ma więcej struktury rombowej lub trygonalnej.
Azotan potasu jest naturalnym źródłem azotu i jest użyteczny w nawozach i pirotechnice. Z drugiej strony chlorek potasu jest podobny do soli kuchennej i jest stosowany w przetwórstwie żywności i medycynie. Jednym ze źródeł nieporozumień jest to, że oba związki odnoszą się do terminu "potaż" z chlorkiem potasu powszechnie znanym jako "muriat potażu", a azotan potasu jest znany jako "azotan potasu".
