Słonie opracowały różne adaptacje strukturalne, które pomagają przetrwać w ich środowisku, w tym trzepotanie uszu, aby uzyskać efekt chłodzenia, równomierne rozłożenie masy ciała, równomierne wywieranie nacisku, rozwijanie dużych zębów trzonowych do jedzenia warzyw i owoców. opracowanie unikalnej struktury zwanej tułowia, aby zrekompensować ich krótkie szyje. Ze względu na fakt, że słonie przebywają w tropikalnym środowisku i nie mają gruczołów potowych, utrzymanie się w chłodzie może być trudne. W rezultacie, słonie polegają na łopotaniu uszu lub toczeniu w błocie, aby pozostać chłodnym.
Większość słoni chodzi po palcach i ma dodatkową amortyzację grubych, tłustych tkanek na podeszwach stóp, aby pomóc wyrównać rozkład ciśnienia podczas chodzenia. Pomaga to zapewnić, że nie wywierają zbyt dużego nacisku na jedną stopę.
Ponieważ słonie mają wyjątkowo krótkie szyje, wiele działań nie jest możliwe bez pomocy ich pni. Ich pnie zawierają ponad 150 000 skupisk mięśni i służą do wąchania, dotykania, a nawet przenoszenia przedmiotów i przedmiotów do buzi w celach żerowania.
Wreszcie, włókniste materiały roślinne w ich diecie mogą być trudne do strawienia i muszą być żute i mielone na małe kawałki. Można to osiągnąć za pomocą dużych zębów trzonowych.
