Wiewiórki same się bronią, biegając, chowając się i walcząc. Walka, taka jak drapanie i gryzienie, jest zwykle ostatnim wysiłkiem dla wiewiórek. Bieganie, a nawet kamuflowanie się to ich pierwszy instynkt w obliczu możliwego niebezpieczeństwa.
Według Welcome Wildlife, wiewiórki biegają, a nawet pływają, gdy unikają prześladowców. Innym razem pozostają idealnie bez ruchu i kamuflują się przeciwko kory drzew. Wiewiórki także lubią trzymać przedmioty takie jak pnie drzew między nimi i niebezpieczeństwo. Ponieważ drzewa są tak ważne dla ich naturalnej obrony, wiewiórki polują i budują w nich gniazda.
Niektóre gatunki wiewiórek są bardziej agresywne niż inne. Na przykład, czerwone wiewiórki z Minnesoty są bardziej skłonne do walki z napastnikami, jeśli muszą. To agresywne zachowanie rozciąga się na inne wiewiórki nawet tego samego gatunku. Są zaciekle terytorialne, a każda wiewiórka ma swój akr lub dwa miejsca.
Z drugiej strony, kalifornijska wiewiórka opracowała specjalne techniki ochronne poprzez ewolucję i adaptację. Gatunek ten jest odporny na jad grzechotnika z Północnego Pacyfiku, jego sąsiada i naturalnego drapieżnika. Gatunek ten również sygnalizuje ogonem, zwanym chorągiewką ogona, aby ostrzec węża i pozwolić wężowi, aby wiedział, że jest tam wąż.
