W średniowieczu Kościół rzymskokatolicki wywierał znaczący autorytet społeczny i polityczny. Kult kościelny był w centrum życia publicznego. Jako jedyna zjednoczona instytucja w całej Europie po upadku Cesarstwa Rzymskiego, Kościół zapewnił jej wpływ na monarchów kontynentu, a nawet miał moc, aby usunąć ich z tronu.
Według PBS.org wszyscy członkowie społeczeństwa mieli żyć wiarą katolicką. Chrześcijańska doktryna wpłynęła na każdy aspekt życia. Kościół katolicki twierdził, że była to jedyna droga do zbawienia. Osoby, które nie dostosowały się do standardów Kościoła, nie tylko ryzykowały ostracyzmem, ale też groziły im etykietki heretyków i egzekucji.
Kościół był bardzo wpływowy w sprawach politycznych. Przez cały okres średniowiecza duchowieństwo w wielu przypadkach posiadało prawdziwą władzę polityczną. Kościół był suwerenny na wielu terytoriach we Włoszech zwanych państwami papieskimi, które posiadały własne wojska. Papież sprawował również ważną władzę zwaną papieską władzą deportacyjną, która była autorytetem, aby ogłosić monarchę heretyckiego i bezsilnego władania.
Pomimo dojrzałości Kościoła, średniowieczna Europa nie była teokracją jak muzułmański Bliski Wschód z tego samego okresu. Kościół i państwo często rywalizowały o władzę. Przyczyniło się to do stopniowego osłabiania wpływów Kościoła.
