Żądza jest pierzasta, jeśli wszystkie żyły rozciągają się indywidualnie od środkowego na zewnątrz, lub dłoń, jeśli główne żyły rozgałęziają się od ogonka w pobliżu podstawy liścia. Pierzasta i dłoniąca żyłka to formy sieci żylnej, w której żyły dzielą się , tworząc skomplikowaną sieć żyłek.
Venation klasyfikuje rozkład żył blaszki liściowej. Typowe schematy żywienia obejmują żyły równoległe i żyły sieci. Równolegle żyłkowate liście mają żyły biegnące obok siebie od podstawy liścia lub nerwy w kierunku końca. Żyłki przecinają się i łączą żyły.
Żyły służą jako sieci naczyniowe, transportujące ciecze pomiędzy komórkami płatków liściowych i zapewniające turgencję w celu utrzymania kształtu ostrzy. Dostarczają wodę i składniki odżywcze oraz niosą odpady i produkty fotosyntezy.
Owady i uszkodzenia pogodowe odchodzą od zerwania nerwu, żył lub żył. Szczególnie krytyczne są pęknięcia w pobliżu podstawy liścia. Liść z żyłami podtrzymującymi ma większą szansę na przetrwanie takich urazów. Liście żyłkowatych liści mają więcej nadmiarowości niż liście żyłkowatych żył i mogą kontynuować funkcje naczyniowe przy użyciu alternatywnych ścieżek.
Korzyści z tolerancji na uszkodzenia są kompensowane przez dodatkowy koszt. Dłoń-żywienie wykorzystuje więcej energii i wymaga bardziej złożonego materiału budowlanego niż pierzasto-żylne. Rodzaj żywienia znaleziony w poszczególnych liściach wspiera morfologię liści. Delikatne liście korzystają z sieci dłoniowych, ponieważ są bardziej podatne na uszkodzenia. Zasadnicze liście wykorzystują niższy koszt metabolizmu pierzastej architektury ze względu na wrodzoną ochronę, jaką zapewnia ich grubość.
