Agencja Ochrony Środowiska przedstawia środki ochronne, jakie ludzie mogą podjąć wobec promieniowania jonizującego jako czasu, odległości i ekranowania. Podsumowując, te trzy czynniki determinują stopień narażenia na promieniowanie, w tym promieniowanie gamma oraz prawdopodobieństwo długotrwałych skutków dla zdrowia.
Zgodnie z EPA wszystkie trzy typy promieniowania jonizującego, alfa, beta i gamma, mogą być traktowane jako podobne do celów ochrony osobistej przed narażeniem. Pierwszą linią ochrony przed promieniowaniem gamma jest czas. Im mniej czasu spędza się w obecności promieniowania jonizującego, tym niższy jest poziom ekspozycji. Ograniczenie czasu spędzonego w pobliżu emiter promieniowania gamma jest zatem najłatwiejszym sposobem uniknięcia niebezpiecznej ekspozycji.
Odległość to kolejna miara, która przyczynia się do stopnia ekspozycji. EPA stwierdza, że natężenie promieniowania maleje szybciej niż odległość od źródła, ponieważ podczas gdy odległość jest miarą dwuwymiarową, promieniowanie rozprzestrzenia się w trzech wymiarach, a więc rośnie wraz z odległością wykładniczo.
Jeszcze inną formą ochrony, którą zaleca EPA, jest posiadanie odpowiedniej osłony przed promieniowaniem. W przypadku promieniowania alfa ekranowanie jest względnie łatwe, ponieważ cząstki alfa zwykle nie mają energii do przeniknięcia przez skórę. Promienie gamma natomiast wymagają grubego ołowianego ekranowania pomiędzy osobą a materiałem źródłowym.
