Klimat ery kenozoicznej zmieniał się w czasie: ten okres geologiczny obejmował ponad 65 milionów lat, podczas których Ziemia ogrzała się, a następnie drastycznie ochłodziła. Era kenozoiczna rozpoczęła się ponad 65 milionów lat temu i trwa do dziś. Czasami określa się go mianem "wieku ssaków", ponieważ zmiana struktury kontynentalnej i bardziej umiarkowane warunki sprzyjały rozwojowi wielu nowych organizmów, w tym gatunków wodnych i ssaków lądowych.
Era kenozoiczna dzieli się na kilka okresów, w tym okres paleogeński, neogeński i czwartorzędowy. Okres Paleogenu obejmuje pierwszą część kenozoiku i jest geologicznie odmienny od reszty epoki. W tym czasie na Ziemi zaobserwowano trend ocieplenia. Temperatura morza wzrosła, a oceany wsparły więcej form życia. Oprócz ocieplenia klimatu, aktywność pod powierzchnią mórz Ziemi, przede wszystkim uwalnianie się hydratów metanu z dna morskiego, podwyższona temperatura wody. Oprócz nowych organizmów kontynenty na Ziemi przybrały swoje nowoczesne kształty.
Okres chłodzenia poprzedzał wczesny trend ocieplenia w erze kenozoicznej, umożliwiający tworzenie się lodowców. Lasy zdominowały krajobraz Ziemi we wczesnej fazie fazy chłodzenia, ale zostały zastąpione w późniejszej połowie kenozoiku równinami i łąkami. Pojawiły się także współczesne ssaki, w tym konie, wieloryby, bardziej zróżnicowana populacja ryb i ludzi.
