Skala używana do mierzenia nasilenia trzęsień ziemi nazywa się skalą Richtera. Skala Richtera została wymyślona przez amerykańskiego sejsmologa Charlesa Richtera z Kalifornijskiego Instytutu Technologii w 1935 roku.
Skala Richtera jest skalą logarytmiczną, która mierzy natężenie drgań sejsmicznych w skorupie ziemskiej. Skala jest ponumerowana od 1 do 10, a 10 oznacza najbardziej poważne trzęsienia ziemi. Wielkość lub intensywność trzęsienia ziemi jest mierzona w liczbach całkowitych i dziesiętnych. Trzęsienia ziemi o sile 2,0 lub mniejszej są często nazywane mikro trzęsieniami, podczas gdy duże trzęsienia ziemi mają zazwyczaj wartość 4,5 lub większą. Sejsmograf jest instrumentem używanym do pomiaru tych drgań sejsmicznych.
