Pomimo, że nie chciał wierzyć w ewolucję, przyrodnik i paleontolog Georges Cuvier (1769-1832) przyczynili się do teorii ewolucji Karola Darwina, w szczególności w odniesieniu do doboru naturalnego, stwierdzając, że niektóre gatunki wymarły z czasem. Jednak Cuvier nie wierzył, że wygaśnięcie potwierdziło ewolucję. Twierdził, że wszystkie gatunki zostały stworzone natychmiast i że niektóre zginęły podczas katastrof naturalnych.
Według "PBS Evolution Library" wyginięcie było pojęciem obcym dla przyrodników w czasach Cuvier. Kiedy naukowcy z epoki odkryli skamieliny, postulowali, że reprezentują nietypowe wersje istniejących gatunków lub, że rodzaj stworzenia zachowanego w formie kopalnej nadal istniał w odległych częściach świata.
Cuvier był jednak w stanie przekonać wielu naukowców, że wymieranie jest prawdziwe. Według "PBS Evolution Library" zrobił to po części, demonstrując, że różne warstwy skał w tak zwanym basenie paryskim zawierały własne, unikalne skamieniałe ssaki.
Według strony internetowej O Darwinie Cuvier nie był w stanie wyjaśnić, dlaczego nie istnieją kopalne wersje współczesnych gatunków ssaków. W rzeczywistości Cuvier stanowczo sprzeciwiał się teoriom ewolucyjnym wysuwanym w tym czasie przez Geoffroya Saint-Hilaire'a i Jean-Baptiste'a de Lamarcka.
