Sokrates jest uznawany za ojca filozofii zachodniej, wielkiego nauczyciela, który nauczał Platona, który z kolei nauczał Arystotelesa, nauczyciela Aleksandra Wielkiego. Poza filozofią Sokrates był odważnym i wyszkolonym żołnierzem, który raz uratował życie ateńskiego generała Alkibiadesa.
Głównym interesem Sokratesa było wykorzystanie filozofii jako narzędzia poprawy społeczeństwa. Służąc temu celowi, nauczył system racjonalnej etyki dla młodych mężczyzn (i przyszłych przywódców) w Atenach, używając Metody Sokratejskiej, systemu kwestionowania, aby znaleźć odpowiedź, aby upewnić się, że nauczyli się myśleć samodzielnie. Ta technika pomogła ludziom dojść do racjonalnych wniosków, ale ponieważ ujawniła również, jak głupie były przekonania dydaktyczne, stała się również wrogiem.
Nacisk Sokratesa na ludzi stojących w obliczu prawdy ostatecznie doprowadził do jego upadku. Podczas swojego życia Ateny znajdowały się w stanie zamieszania społecznego. Miasto-państwo przegrało ze Spartą w wojnie peloponeskiej i przeżywało kolektywny kryzys, zwracając się ku dawnej chwale i piękności zamiast stawić czoła trudnej przyszłości. Kiedy Sokrates zakwestionował to i nauczył swoich młodych studentów, aby rzucić mu wyzwanie, został oskarżony o skorumpowanie ateńskiej młodzieży. Po procesie został skazany na śmierć. Chociaż jego zwolennicy byli skłonni i byli w stanie przemycić go z miasta na wygnanie, Sokrates chętnie pili cykutę, która go zabiła.
