Karol Wielki, król franków, który rządził między rokiem 768 a 814 AD, zjednoczył większość zachodniej Europy pod swoim tronem i stworzył mini-renesans, który zakończył mrok Europy. Z tego powodu Karol Wielki jest czasami określany jako "Ojciec Europy".
Po upadku Cesarstwa Rzymskiego, Europa pogrążyła się w anarchii małych gospodarstw i małych królestw, które walczyły ze sobą nawzajem. Edukacja i kultura prawie nie istniały. Kiedy Karol Wielki wstąpił na frankoński tron, natychmiast zainicjował kampanię rozszerzenia swojego królestwa, walcząc ponad 50 bitew o podbój Europy od wschodnich Niemiec po południową Hiszpanię. W każdym kraju określił konkretne reformy, poczynając od ujednolicenia europejskiej waluty, aby ułatwić handel. Szlachcice stracili część swojej niemal absolutnej mocy, a chłopi zostali zachęceni do udziału w rynku i uzyskali pewną swobodę. Karol Wielki zachęcał swoich obywateli do czytania i pisania po łacinie, pomagając w chrześcijaństwie wciąż pogańskim częściom Europy.
25 grudnia, 800 A.D., papież Leon III koronował Świętego Cesarza Rzymskiego Karola Wielkiego, pierwszego od czasu upadku Rzymu. Leo III został obalony przez Rzymian i przeszedł na emeryturę do klasztoru, o czym Karol Wielki odmówił uznania. Wyszedł do Rzymu i uratował papieża, wzmacniając moc Kościoła katolickiego. Mimo że Europa rozpadła się po śmierci Karola Wielkiego, dał Europejczykom poczucie przynależności do wspólnego świata i reform, które wyciągnęły go z ciemnych wieków.
