Aleksander III, znany historycznie jako Aleksander Wielki, był niepokonanym władcą Macedońskim, który stłumił powstania w Tebach, Atenach i Tesalii po śmierci swego ojca i podbił Persję, Anatolię, Syrię, Fenicję, Judeę, Gazę, Egipt , Baktria i Mezopotamia. Podczas swoich rządów rozszerzył granice swego imperium aż do Pendżabu w Indiach.
Aleksander Wielki uważany jest za jednego z najbardziej udanych dowódców wojskowych wszechczasów. Do czasu swojej śmierci w wieku 32 lat podbił większość świata znanego starożytnym Grekom. Objął władzę Macedona w 336 r. Przed śmiercią swego ojca, Filipa II Macedońskiego i rządził do własnej śmierci w podejrzanych okolicznościach w 323 rpne. Jego 13-letnie rządy zostały określone przez ciągłą wojnę i jego pragnienie rozszerzenia swojego imperium na "krańce świata i Wielkiego Morza Zewnętrznego."
Awans wojskowy Aleksandra można podzielić na trzy etapy: kampanie bałkańskie, perskie i indyjskie. Jego pierwszym zadaniem po objęciu tronu było zabezpieczenie granic jego kraju, decydującymi bitwami na górze Haemus w Tracji, Pelu i Tebach.
W 334 pne przeszedł Hellespont do Azji na 10-letnią wojnę z Dariuszem III i pierwszym imperium perskim, zwanym także Achemenidowskim Imperium Perskim. Pokonał Persów i przejął kontrolę nad rozległymi posiadłościami imperium.
Aleksander Wielki w końcu zwrócił uwagę wojskową na subkontynent indyjski i dokonał znaczących postępów aż do przedwczesnej śmierci z powodu choroby, pomimo niezadowolenia armii, która chciała wrócić do domu.
