Sosny przystosowały się do zimowej pogody i krótszego sezonu wegetacyjnego o stożkowatym kształcie drzewa, który pozwala im zrzucać śnieg i pozostając zielonym przez cały rok, dzięki czemu mogą produkować żywność przez fotosyntezę wczesną wiosną. Również liście w kształcie igieł zmniejszają utratę wilgoci.
Borealny las lub tajga północnej Ameryki Północnej i Eurazji mają głównie drzewa iglaste. Iglaste oznacza szyszki i jest kolejnym słowem na sosny. Znaczna część tego obszaru była wcześniej pokryta lodowcami i nadal ma wieczną zmarzlinę pod powierzchnią. Zima może trwać do sześciu miesięcy, a lato trwa od 50 do 100 dni. Drzewa w tych regionach przystosowane są do przetrwania w warunkach klimatycznych.
Zimą zamarznięta ziemia zapobiega pobieraniu wody przez rośliny. Igły sosnowe o niewielkiej powierzchni zmniejszają utratę wody poprzez transpirację. Igły sosnowe mają woskową powłokę, która chroni je przed wysuszającymi wiatrami i niewielkimi ilościami soku, który mógłby zamarznąć. Igły sosnowe zawierają również substancję chemiczną, która uniemożliwia zwierzętom zjedzenie ich. Ciemny kolor igieł pomaga drzewom sosnowym absorbować ciepło ze słońca, co ponownie pomaga w fotosyntezie wczesną wiosną.
Innym powodem, dla którego drzewa sosnowe są zimozielone, jest to, że gdyby miały jesienne liście liściaste, które wypadają jesienią, musiałyby zużywać dużo energii w krótkim okresie wegetacji, tworząc nowe liście.
