Niehydratne bakterie są w stanie rosnąć bez specjalnych suplementów lub warunków odżywczych stosowanych na płytkach wzrostu agaru. Tego typu bakterie są skontrastowane przez wybredne bakterie, które rosną i powtarzają się wolniej i wymagają specjalnych dodatków odżywczych na płytkach agarowych, a nawet, w niektórych przypadkach, specjalnych warunków atmosferycznych, aby dobrze się rozwijać.
Przykładem niehydratnych bakterii jest gatunek Staphylococcus. Gatunki Staphylococcus mogą rosnąć w środowisku o niskiej zawartości składników odżywczych i mogą przetrwać w szerszym zakresie temperatur niż wiele wybrednych bakterii. Innym przykładem niehydratnej bakterii jest Streptococcus, który łatwo ulega lizie czerwonych krwinek na agarze i uzyskuje składniki odżywcze z pękających komórek.
Przykładem wybrednych bakterii jest Neisseria gonorrheae, która potrzebuje krwi hemolizowanej dodanej do płytek agarowych, ponieważ bakterie nie są zdolne do lizy czerwonych krwinek i uwalniania składników odżywczych we krwi na własną rękę. Innym przykładem wybrednych bakterii jest gatunek Campylobacter, który nie toleruje ilości tlenu obecnego w normalnym powietrzu. Optymalny wzrost campylobacter wymaga określonego zakresu temperatur i wzrostu poziomu dwutlenku węgla.
Campylobacter jest przykładem mikroaerofila, co oznacza, że do wzrostu potrzebuje niewielkiej ilości tlenu. Inne bakterie nie rosną w obecności tlenu i są nazywane beztlenowcami. Kilka niehydratnych bakterii, takich jak Staphylococcus, to beztlenowce fakultatywne, co oznacza, że mogą rosnąć, jeśli obecny jest tlen i jeśli nie ma tlenu.
