Etapy sukcesji ekologicznej to podstawowa sukcesja, gdy gatunki oportunistyczne przenoszą się do środowiska w większości pozbawionego życia, a sukcesja wtórna, gdy nowe gatunki zastępują pierwotny gatunek sukcesyjny, gdy ten ostatni zmodyfikował środowisko. In w niektórych przypadkach sukcesja wtórna przechodzi do społeczności klimaksowej.
Społeczność kulminacyjna jest ostatecznym, względnie stałym rezultatem sukcesji wtórnej. Gatunek w społeczności klimaksowej ma skomplikowane interakcje i może, z wyjątkiem klęski żywiołowej, konkurować z innymi gatunkami, które próbują się ugruntować. Nie wszystkie środowiska osiągają punkt kulminacyjny. Często drobne zakłócenia środowiska powodują ciągły rozwój gatunków, tak że w dowolnym momencie dominuje jeden gatunek lub inny.
Pierwotna sukcesja występuje tylko wtedy, gdy klęska żywiołowa oczyściła życie i dobrze przetworzoną glebę ze środowiska. Nowe przepływy lawy, nowe wydmy lub nagie skały pozostawione przez lodowce są przykładami środowisk odpowiednich dla podstawowej sukcesji. W miarę jak gatunek biegnący w pierwszej kolejności wprowadza się, zaczynają zmieniać otoczenie, wykonując takie czynności, jak rozbijanie skał, zmienianie składu mineralnego w glebie lub tworzenie cienia.
Drugorzędna sukcesja to nie jedna zmiana gatunku występująca w środowisku, ale wszystkie przejścia w dominacji gatunku, które występują po podstawowej sukcesji.
