Czarne stado tradycyjnie żyło jako łowcy-zbieracze na północnych Wielkich Równinach Ameryki Północnej, w dużej mierze zależne od bawołów. Biała osada i amerykańskie naciski rządowe zmusiły Czarnych Stóp do coraz mniejszych terytoriów w XIX wieku. Większość współczesnych Czarnych Stóp żyje jako farmerzy na rezerwatach w Montanie i Albercie.
Blackfoot tradycyjnie używał bizona do wielu potrzeb życiowych, w tym do żywności, odzieży, schronienia i narzędzi. Blackfoot używał różnych metod polowania na bizony, na przykład na klify. Jednak po wprowadzeniu koni preferowali bezpośrednie ataki na konie, które także dowiodły swojej odwagi i umiejętności. Czarne Stopy żyły w tipis z drewnianych basenów pokrytych skórkami bawołów, które często zdobiły wizerunki zwierząt i wzory geometryczne. Konstrukcja Tipi pozwoliła na szybki transport.
Blackfoot po raz pierwszy spotkał Europejczyków, gdy handlowcy futra pojawili się pod koniec XVIII wieku. Handel futrami wprowadził Blackfoot na europejskie narzędzia i broń wraz z europejskimi chorobami, takimi jak mała ospa. The Blackfoot byli szanowaną i agresywną siłą militarną w tym okresie. Jednak rosnąca presja ze strony osadnictwa amerykańskiego i wyczerpanie stada bawołów ostatecznie zmusiło Blackfoot do stałych zastrzeżeń w drugiej połowie XIX wieku.
Od 2015 r. istnieją cztery rezerwacje Blackfoot, jedna w Montanie i trzy w Albercie. Poza hodowlą, nowoczesny Blackfoot działa również w branży wydobycia ropy i gazu.
