Jacques Cartier, francuski nawigator i jego załoga, utworzyli pierwszą europejską wyprawę, która przepłynęła rzekę Świętego Wawrzyńca i ustanowiła francuskie roszczenia do terytorium w Kanadzie. Cartier urodził się w St. Malo's port morski i studiował nawigację w Dieppe, francuskim ośrodku badań nawigacyjnych.
Cartier był bardzo uczony i przed podróżami studiował także kartografię, astronomię, żeglarstwo i matematykę. Kiedy wraz z załogą dotarli do Kanady, Cartier nazwał obszar "Kanata". Zrobił to, ponieważ oznaczało "wioskę" lub "osadę" w języku Huron-Iroquois.
Cartier podjął decyzję o powrocie do Francji z powodu fatalnych warunków pogodowych. Ostrzegł innego mężczyznę, Sieura de Robervala, aby nie jechał do Kanady z powodu tych samych warunków, ale de Roberval i tak poszedł, próbował założyć osadę, a potem wyjechał także z powodu mroźnej zimy.
W 1545 roku Cartier opublikował własne relacje z wszystkich swoich podróży i wypraw w różne miejsca. Pojechał do Ameryki Północnej, Brazylii i Kanady w swoich licznych podróżach. Cartier rozpoczął pozytywne stosunki z Irokezami, które później zostały zrujnowane przez innych. Dał im podarunki na wizytę, a Szef pozwolił nawet dwóm swoim synom popłynąć do Francji z Cartier. Przywiózł je z powrotem podczas swojej drugiej podróży do Kanady.
Niestety podczas drugiej wyprawy większość członków załogi zachorowała na szkorbut. Podczas gdy większość uratowano, stosując lekarstwo wymyślone przez Indian z korzenia świerkowego drzewa, 25 członków załogi zmarło. Podczas trzeciej wizyty, gdy Cartier i jego załoga rozpoczęli projekt kolonizacji, Indianie byli wrogo nastawieni, co spowodowało wiele śmierci wśród osadników.
