Burze śnieżne to zimowe burze charakteryzujące się podmuchem śniegu, mniej niż ćwierć mili widoczności na zewnątrz i silne wiatry poruszające się z prędkością 35 mph lub szybciej, zgodnie z National Weather Service. Słowo "zamieć" odnosiło się kiedyś do potężnego wystrzału armatniego lub muszkietu, ale w latach siedemdziesiątych XIX w. Gazeta Iowa ukuła termin "śnieżyca".
Połączenie nadmiernych opadów śniegu, temperatur ujemnych i intensywnego wiatru prowadzi do silnego podmuchu wiatru, powodując, że ludzie są bardziej podatni na hipotermię i odmrożenia, twierdzi amerykańska grupa zadaniowa ds. poszukiwań i ratownictwa. Zamieć może również powodować zamarzanie rur, zalanie, pożary, utratę zasilania i blokady dróg, pozostawiając wiele rodzin osieroconych, dopóki pomoc nie dotrze.
Jedna z najbardziej pamiętnych burz w historii USA miała miejsce na wschodnim wybrzeżu w marcu 1888 roku. Wielki biały huragan trwał cztery dni i opuścił miasta, takie jak Nowy Jork i Boston, pochowany pod zaspy aż do 50 stóp, zgodnie z History.com. Komunikacja kolejowa, telegraficzna i telefoniczna zostały całkowicie wstrzymane; dzielnice poniosły szkody pożarowe i powodziowe; zginęło 400 osób, w tym 200 w Nowym Jorku. W marcu 1993 r., Niesławna zamieć, znana jako Storm of the Century, wytworzyła rekordowy opad śniegu w 26 stanach USA i spowodowała 300 ofiar śmiertelnych.
Ostrzeżenia ratownicze i taktyki ratownicze ustanowione przez rząd przyczyniły się do zmniejszenia liczby ofiar śmiertelnych i szkód spowodowanych przez ostre zimowe burze. Na przykład usprawnienia w technologii prognozowania pogody pozwoliły gubernatorom ogłosić stan wyjątkowy i przygotować podstawowe plany reakcji przed rozpoczęciem sztormu 1993 roku.
