Polisacharydy zawierają wiązania glikolowe łączące długie łańcuchy monosacharydów. Skład każdego polisacharydu jest różny, ale zazwyczaj są to węglowodany kompletne.
Polisacharydy mają wiele długich łańcuchów monosacharydów, które są prawie wyłącznie wytwarzane z glukozy. To, jak różnią się poszczególne polisacharydy, zależy od ich struktury. Monosacharydy łączy się ze sobą za pomocą wiązań glikozydowych, a różnice mogą powstawać w zależności od rodzaju cukru, jaki wytwarzają, jak również struktury wiązań.
Trzy główne formy polisacharydów to celuloza, skrobia i glikogen, i razem tworzą grupę glikanów. W celulozie łańcuchy monosacharydowe są połączone razem jako jedna długa formacja. Ponieważ model celulozy jest prosty, mogą spoczywać obok siebie w wielu rzędach.
W przeciwieństwie do tego, polisacharyd skrobiowy nie jest prosty, ponieważ opuszcza go wiele gałęzi. Są one spowodowane przez glikozydowe połączenia pomiędzy jednym atomem węgla a atomem węgla 6 na następnym cukrze, a także wiązaniami alfa-glikozydowymi między atomem węgla pierwszym a atomami węgla sześcioma w całym cukrze. Po umieszczeniu w wodzie skrobia uwalnia amylozę i amylopektynę.
Cząsteczki glukozy łączące się razem tworzą glikogen. Po każdych 10 jednostkach glukozy, atomy węgla jeden i sześć łączą się między różnymi cząsteczkami. To sprawia, że jest podobny do struktury skrobi, a jej funkcje są podobne, ponieważ jej główną rolą jest wspomaganie roślin i zwierząt w uwalnianiu energii.
