Niektóre z głównych funkcji komórek skóry mają zapewniać ochronę, postrzegać i przekazywać odczucia, kontrolować parowanie i regulować temperaturę. Komórki skóry, które są komórkami nabłonkowymi, również ulegają samonaprawie i szybko się rozmnażają . Komórki nabłonkowe są najczęściej spotykane w czterech typach tkanek.
Komórki skóry stanowią pierwszą linię obrony przed patogenami występującymi w środowisku zewnętrznym. Znane wspólnie jako system międzygwarowy, komórki skóry tworzą półprzepuszczalną barierę, która również zmniejsza utratę płynów w organizmie. Zakończenia neuronów znajdują się w komórkach skóry i umożliwiają transmisję zewnętrznych bodźców do centralnego układu nerwowego. Istnieją dwa podstawowe typy komórek skóry: komórki naskórka, które składają się z najbardziej zewnętrznej warstwy skóry i komórek skóry, które tworzą tkankę łączną.
Najbardziej dominującym typem naskórkowych komórek skóry są keratynocyty. Komórki Langerhansa, komórki Merkela i melanocyty znajdują się również w naskórku. Jednakże keratynocyty zapewniają naskórkowi podstawowe właściwości funkcjonalne: wytrzymałość, nieprzepuszczalność i gojenie od urazów poprzez samo-wymianę. Naczyń krwionośnych nie ma w naskórku. Komórki skóry otrzymują pokarm z naczyń włosowatych w górnej części leżącej pod spodem skóry właściwej w procesie dyfuzji. Naskórek jest ściśle połączony ze skórą właściwą poprzez cienką warstwę włókien zwaną membraną podstawną, która kontroluje także transfer cząsteczek i komórek między dwiema warstwami skóry.
