Ryby wędkarskie rozmnażają się poprzez tarło między dużą, drapieżną samicą i małym, pasożytniczym samcem. Mężczyzna wędkarza łowią samicę i pozostają tam przez całe życie.
Ryby wędzone zamieszkują północną strefę oceanu na głębokości 3 000 stóp. Niewiele, by nie światło przenika to głęboko do oceanu. Wiele zwierząt w tym środowisku, w tym ryby wędkarzy, produkuje bioluminescencję. Żeńskie ryby wędkarskie mają bulwiastą, luminescencyjną antenę, która przyciąga ofiarę. Ogromne szczęki i brzuch kobiecej ryby wędkarskiej pozwalają jej połykać ofiarę prawie dwukrotnie większą od jej wielkości.
Męska ryba wędkarska jest znacznie mniejsza niż samica. Po osiągnięciu dojrzałości, jego układ trawienny ulega degeneracji i znajduje samicę, z którą można się związać. Jego skóra, szczęka i oczy rozpuszczają się i z czasem łączą z samicą. Ich układy krążenia również się łączą, a samiec żyje jako rodzaj pasożyta, zyskując pokarm od samicy. Jego jądra pozostają nietknięte podczas tarła.
Związek jest bardziej symbiotyczny niż pasożytniczy, ponieważ samiec zyskuje pożywienie, a samica nie musi lokalizować partnera do tarła - doskonała adaptacja w bezsłonecznych głębinach oceanu. Żeńskie ryby wędkarskie często noszą sześć lub więcej mężczyzn przywiązanych do ich ciał. Zdolność do przyjmowania wielu samców zapewnia większą różnorodność genetyczną potomstwa.
