Pierwszym i prawdopodobnie najważniejszym wydarzeniem, które doprowadziło do Holocaustu, było powstanie faszyzmu w Niemczech. Adolf Hitler przez całą 1920 r. prowadził kampanię otwarcie na platformie antysemityzmu, a Naziści zainaugurowali swój reżim jednodniowym bojkotem żydowskich sklepów w kwietniu 1933 roku.
Po śmierci prezydenta Pawła von Hindenburga w 1934 r. usunięto jedną z ostatnich sił powstrzymujących nazistowski antysemityzm. Jako prezydent i kanclerz Hitler nadzorował przejście niesławnych ustaw norymberskich z 1935 roku. Przepisy te ograniczyły żydowskie życie w Niemczech do niespotykanego dotąd stopnia. Gdy zaczęły obowiązywać, żydowscy urzędnicy zostali wyrzuceni z pracy, żydowscy lekarze i prawnicy zauważyli, że ich praktyka jest ograniczona, żydowskie rodziny nie mogły zatrudnić nieżydańskich służących, a żydowscy mężczyźni i kobiety musieli wziąć drugie imię "Izrael". lub "Sarah."
Następna poważna fala represji miała miejsce w 1938 r., kiedy to zabójstwo dokonał żydowski zabójca niemieckiego dyplomaty. Naziści używali tego jako pretekstu do dalszego ograniczania życia żydowskiego i marginalizowania swojej grupy docelowej. Synagogi zostały spalone w trakcie pogromu, który nastąpił, a tysiące zostało aresztowanych. Wraz z rozpoczęciem II wojny światowej niemieckie zespoły egzekucyjne rozeszły się na pierwszą Polskę, potem Rosję, wykonując "niepożądane rzeczy", głównie komunistów, a ostatecznie Żydów. W 1942 r. Program uśmiercania został sformalizowany pod nazwą Operacja Reinhardt, która działała do późna 1944 r., Kiedy Armia Czerwona opanowała obozy zagłady.
