Ograniczenia Prawa Stoke są takie, że ma ono zastosowanie tylko wtedy, gdy głównym czynnikiem przyspieszającym jest lepkość płynu, w którym tonie cząstka. Oznacza to, że cząstka musi być względnie mała i wolna, więc nie powoduje turbulencji. Jego dokładność w przewidywaniu również spada, jeśli cząsteczka nie jest sferyczna, płyn jest ściśliwy, ruch jest stały i żadne inne cząsteczki nie zakłócają.
Prawo Stoke'a wykorzystuje znane właściwości cząstki i płynu do wyznaczania prędkości cząstki, gdy jej siła napędowa jest dokładnie dopasowana przez odporność lepkości płynu. Najczęściej stosowaną siłą jest grawitacja, choć może to być cokolwiek. Kiedy warunki ważności Prawa Stoke nie są spełnione, np. Gdy cząsteczka jest bardzo duża lub szybko porusza się, tak że przepływ płynu wokół cząstki jest turbulentny, a nie gładki, zamiast tego stosuje się prawo oporu Newtona.
Prawo odporności Newtona nie odnosi się do lepkości płynu. Zamiast tego przewiduje siłę oporu, która opiera się ruchowi cząstki przez płyn, w którym dominują siły bezwładności. Oznacza to, że tendencja obiektów do utrzymywania ich stanów ruchu przekracza wszelkie wrodzone opory przepływu płynu.
