Podstawową wadą rozmnażania bezpłciowego jest brak różnorodności genetycznej między potomstwem. W przeciwieństwie do rozmnażania płciowego, które obejmuje rekombinację dwóch różnych zestawów genów, organizm aseksualny posiada takie same cechy genów, jak to zrobił jej rodzic. Może to prowadzić do problemów, jeśli rodzic ma defekt genetyczny; bez drugiego rodzica, który mógłby zastąpić gen, potomstwo również ma wadę.
Rozmnażanie bezpłciowe występuje częściej wśród organizmów prostych, takich jak bakterie, niż wśród organizmów złożonych, takich jak ssaki i ptaki. Niemniej jednak wysoce rozwinięte gatunki okazjonalnie wykazują rozmnażanie bezpłciowe. Grupa amerykańskich jaszczurek zwana whippails, które występują w całkowicie kobiecych populacjach, najlepiej ilustruje to zjawisko. Jednak te jaszczury mają więcej chromosomów niż większość innych jaszczurek, co pomaga zrównoważyć problemy związane z rozmnażaniem bezpłciowym.
Istnieje wiele różnych rodzajów rozmnażania bezpłciowego. Niektóre zwierzęta, takie jak gąbki, wytwarzają struktury zwane gemmules, które zamieniają się w organizmy potomne. Inne organizmy, takie jak planary, rozmnażają się poprzez proces fragmentacji. Fragmentacja obejmuje podział organizmu rodzicielskiego na dwa organizmy córki. Partenogeneza to szczególny rodzaj rozmnażania bezpłciowego, który pojawia się, gdy niezapłodnione komórki jajowe rozwijają się w potomstwo. Partenogenezę udokumentowano u wielu różnych gadów i ryb.
