Selektywna hodowla pozwala hodowcy na wybranie cech, które uznają za pożądane i powiązanie ich z zapasami, aby cecha stała się bardziej powszechna w przypadku każdego pokolenia. Efektem ubocznym selektywnej hodowli jest to, że często niepożądane cechy są pomijane przy realizacji tylko jednej określonej cechy.
Hodowcy selektywnie hodują od setek lat. Ta praktyka jest powszechna w rolnictwie, hodowli zwierząt, a nawet w hodowli psów. Psy były hodowane dla określonych cech od pokoleń. Powodem, dla którego istnieje tak wiele różnych ras psów, jest to, że zostały selektywnie wyhodowane pod kątem określonych cech. Na przykład owczarek niemiecki został wyhodowany do służby jako pies wojskowy i policyjny. Hodowca wybrał psy na podstawie ich cech fizycznych i osobowości. Rzeczy, które uznano za pożądane, to odwaga, wielkość, szybkość i wytrzymałość. Ta rasa psów jest dziś szeroko stosowana w policji i wojsku.
Wadą selektywnej hodowli jest to, że za każdym razem, gdy cenione są tylko specyficzne cechy, istnieje możliwość, że niepożądane cechy mogą znaleźć się w obrębie rasy. Owczarek niemiecki, choć odważny i silny, ma genetyczne predyspozycje do dysplazji stawu biodrowego. Inne przykłady negatywnego wpływu selektywnej hodowli u psów obejmują tendencje miniaturowych pudli do doświadczania napadów lub problemów z oddychaniem u buldogów angielskich.
