Neutrony zostały po raz pierwszy odkryte w 1932 roku przez Jamesa Chadwicka. Chadwick przeprowadził badania z Ernestem Rutherfordem, który odkrył proton.
Prowadząc badania na Uniwersytecie w Cambridge, James Chadwick pracował z Ernestem Rutherfordem. Rutherford wymyślił swoje nazwisko w historii, kiedy odkrył proton. Dzięki większej ilości badań, on - jak również inni badacze - ustalili, że nie była to jedyna cząstka, która tworzy jądro.
Rutherford zatrudnił Chadwicka w 1921 roku, gdzie skoncentrował się na badaniach nad radioaktywnością. W tym czasie duet skupił się na badaniu dezintegracji atomowej. W swoich badaniach odkryli, że liczba atomowa była zawsze mniejsza niż masa atomowa. Było kilka wyjaśnień, które próbowały to wyjaśnić, ale żaden z nich nie był poparty dowodami.
Rutherford był pierwszym, który zaklasyfikował neutron. Jednak to Chadwick znalazł wreszcie dowody na to, że istnieje. Używał podobnych eksperymentów, jak niektórzy francuscy badacze, którzy przeglądali promieniowanie cząstek. Jednak obrócił badania na swoją stronę, koncentrując się na znalezieniu neutralnej cząstki. W tym czasie formalnie odkrył neutron.
W 1935 roku Chadwick otrzymał Nagrodę Nobla za swoje odkrycie. Potem zmienił oblicze badań atomowych. Badacze tacy jak Werner Heisenberg wykazali, że nie było to parowanie elektronu i protonu, jak początkowo sądzono, ale że to była jego własna cząstka, która istniała wewnątrz atomu.
