W nauce, jeśli coś nie jest bezpośrednio obserwowalne, nie można go "odkryć". Istnieje jedynie pośredni dowód czarnych dziur. Istnienie czarnych dziur było tematem spekulacji od setek lat, ale John Wheeler został uznany za twórcę terminu "czarna dziura" w 1969 roku.
Dwa rodzaje czarnych dziur to te, które występują wśród mas Słońca wywołanych przez supernowe i większą różnorodność w centrum galaktyk. Einstein przewidział istnienie czarnych dziur w swojej ogólnej teorii względności, opublikowanej w 1916 r. W 1971 r. Cygnus X-1, gwiazda promieniowania X, stała się pierwszym obiektem, który można uznać za czarną dziurę.
