Henry Cavendish przypisuje się odkryciu wodoru w 1766 roku w Londynie, chociaż alchemik Paracelsus w XVI wieku i Robert Boyle w 1671 roku wykonali wstępne prace nad tym tematem. Jednak Cavendish zidentyfikował gaz wodorowy jako dyskretną substancję . W 1783 r. Antoine Lavoisier nadał nazwę wodór, grecki w odniesieniu do formy wody.
Liczba atomowa wodoru wynosi 1, a jego symbolem chemicznym jest H. Ze wszystkich pierwiastków na układzie okresowym wodór jest najlżejszy. Jest to również najobficiej występująca substancja chemiczna w znanym wszechświecie. Wodór jest wyjątkowo łatwopalny. Znacznie rzadsza forma wodoru, zwana deuterem, została odkryta w 1931 roku przez Harolda Ureya. Ma podwójną masę regularnej formy wodoru.
