Cnidarianie zdobywają żywność, najczęściej żerują zwierzęta, takie jak skorupiaki i ryby, biernie czekając, aż zwierzęta przejdą i dotkną ich macek, po czym zatruwają je i przyciągają do ust, aby je strawić. Jednym istotnym wyjątkiem od tego wzoru są koralowce, które zamiast tego mają wzajemny związek z algami, które wytwarzają dla nich żywność w procesie fotosyntezy. Cnidarians uzyskują bardzo pasywnie jedzenie, ale także mają niskie wymagania pokarmowe.
Cnidarianie są niezwykle prostymi zwierzętami mającymi jedynie proste narządy i podstawowe sieci nerwowe. Mimo że większość gatunków to drapieżniki, są one wyłącznie reaktywne i nie wyszukują aktywnie ofiary. Medusas, na przykład dorosłe meduzy, to organizmy planktonowe, które dryfują z prądami, pozwalając maciorom na napotkanie ofiar przez przypadek. Ich ruchy pływackie, wykorzystujące słabe mięśnie w dzwonach nad mackami, służą jedynie utrzymaniu ich na optymalnej głębokości w wodzie dla ich ulubionej zdobyczy.
Polipy, tak jak dorosłe ukwiały, nie dryfują, lecz przywiązują się do skał, poruszając niewiele, jeśli w ogóle. Mają szkielet ciała pod mackami, ale poza tym stosują tę samą strategię co meduza. Oba typy używają specjalnych komórek parzących, zwanych nematocystami, które są kolczaste i jadowite, aby atakować i zabijać ich zdobycz.
