Powierzchnia Saturna jest zbudowana z wodoru, helu i niewielkiej ilości dodatkowych pierwiastków śladowych. Powierzchnia Saturna nie jest twarda, ale składa się prawie wyłącznie z gazu, co uniemożliwia rodzaj statku kosmicznego lądującego na planecie.
Planeta Saturn nie ma prawdziwej powierzchni; powierzchnia jest klasyfikowana jako punkt, w którym ciśnienie atmosferyczne jest równe ciśnieniu Ziemi na poziomie morza. W atmosferze obecne są również lody metanowe i amoniakalne, ale występują one w niewielkich ilościach. Powierzchnia Saturna jest również usiana kilkoma burzami, zasilanymi przez wewnętrzne ciepło planety. Niezwykle silne wiatry przesuwają się po powierzchni w wyraźne pasma żółtych i złotych chmur, które biegną wokół planety, osiągając prędkości przekraczające 1000 mil na godzinę. Obszary najbliżej równika doświadczają najbardziej ekstremalnych wiatrów, a prędkości wiatru zmniejszają się proporcjonalnie wraz ze wzrostem odległości od równika.
W pobliżu biegunów Saturna nawierzchnia okresowo burzy się w duże burze z oświetleniem. Podczas gdy większość burz na powierzchni są białe, przynosząc im tytuł "Great White Spots", niedawna burza stała się dość duża i stała się czerwona, co sugeruje, że nastąpiła zmiana w chemii. Aurory zostały również sfotografowane na powierzchni Saturna, zarówno na północnym, jak i południowym biegunie.
