Podstawą wiązania metalicznego jest siła przyciągania generowana pomiędzy ruchomymi elektronami i stałymi metalicznymi atomami z dodatnimi ładunkami. Metaliczne wiązania rozciągają się nad strukturami molekularnymi, łącząc atomy metalu z wolnymi elektronami, przenosząc energię cieplną przez metale, które stają się przewodnikami elektryczności.
Wiązania metaliczne wynikają z aktywności elektromagnetycznej, wiążąc elementy poprzez przesuwanie się elektronów w zewnętrznych powłokach atomów. Po utworzeniu wiązania, metale stają się ciągliwe i przewodzą do transmisji elektrycznej. Miedź jest jednym z najbardziej znanych przykładów przewodnika elektrycznego. Jest to główny składnik systemów elektronicznych od przewodów przemysłowych do nadprzewodników.
