Elektroujemność pierwiastka wskazuje, jak silnie element ten może przyciągać elektrony. Elementy, które zwykle mają powłokę elektronową o pełnej wartościowości, mają zazwyczaj wysoką elektroujemność. Niektóre przykłady pierwiastków o wysokiej elektroujemności to tlen i fluor.
Wartości elektroujemności mają duży wpływ na wiązanie. Jeśli pierwiastki mają niską elektroujemność, prawdopodobnie będą przekazywać elektrony i tworzyć wiązania jonowe. Można to zaobserwować w klejeniu wykonanym przez większość metalowych elementów. Jeśli oba pierwiastki mają wysoką elektroujemność, prawdopodobnie dzielą się elektronami i tworzą wiązania kowalencyjne. Jednak atom o wyższej elektroujemności może stać się nieznacznie ujemny, ponieważ przyciąga dzieloną elektronę.
