Granice transformacji z uszkodzeniami powstają, gdy dwie płyty tektoniczne przesuwają się obok siebie poziomo, zgodnie z Tektoniką płyt strony. Są one również znane jako granice transformacji lub częściej nazywane są wadami. Granica transformacji jest również znana jako zachowawcza granica płytki, ponieważ nie tworzy ani nie niszczy litosfery. Większość usterek znajduje się na dnie oceanu.
Większość usterek zwykle zrównoważy aktywne, rozkładając grzbiety, które produkują marginesy zygzakowate i są określane przez płytkie trzęsienia ziemi. Jest kilka takich, które występują na lądzie, a najbardziej popularna jest wina San Andreasa. Jest to usterka, która ma około 1300 kilometrów długości i miejscami może mieć dziesiątki kilometrów szerokości i przebiega przez około dwie trzecie Kalifornii. Przez cały ten czas płyta Pacyfiku szlifowała się na płytce północnoamerykańskiej przez 10 milionów lat, poruszając się w tempie około 5 centymetrów rocznie. Płyta Pacyfiku porusza się na północny zachód, a płyta północnoamerykańska porusza się na południowy wschód.
Istnieją trzy typy granic. Rozbieżna granica występuje wtedy, gdy dwie lub więcej płyt rozpadają się lub rozchodzą, tworząc nową skorupę. Rozbieżne granice są tam, gdzie oceany otwierają się lub poszerzają. Istnieją zbieżne granice, w których spotykają się płyty, zmuszając jeden talerz do drugiego i jest on zawracany do wnętrza Ziemi. Często jest tak, gdy powstają wulkany i góry.
