Florida State University definiuje prawo Lenza jako indukowaną siłę elektromotoryczną, która generuje prąd, który indukuje pole magnetyczne przeciwstawne polu magnetycznemu wytwarzającemu prąd. Prawo Lenza odkrył po raz pierwszy rosyjski fizyk Heinrich Lenz w 1834 roku.
Zgodnie z How Stuff Works, prawo Lenza dotyczy generatorów elektrycznych. Generator indukuje prąd elektryczny, a kierunek prądu jest taki, że przeciwstawia się obrotowi generatora. Im więcej energii elektrycznej generuje generator, tym więcej energii mechanicznej potrzeba, aby ją obrócić.
Według Centrum badań nieniszczących, francuski naukowiec Dominique Arago opracował eksperyment pokazujący prawo Lenza. Eksperyment polega na zawieszeniu magnesu na sznurku na przewodzącym, niemagnetycznym materiale, jakim jest miedź. Magnes kołysze się po powierzchni, ale jej nie dotyka. Kiedy magnes kołysze się nad powierzchnią przewodzącą, jego pole magnetyczne przecina przewodnik i indukuje prąd elektryczny, który wytwarza własne pole magnetyczne przeciwstawne polu magnetycznemu. Powoduje to spowolnienie ruchu magnesu, nawet jeśli powierzchnia jest niemagnetyczna. Jeśli powierzchnia przewodząca zostanie zdjęta, magnes swobodnie się obraca, ponieważ nie ma prądu.
