W średniowiecznej Europie fryzjerzy działali jako fryzjerzy i lekarze, wyrywając zęby, pijąc z pijawkami, pielęgnując rany, a nawet wykonując operacje, takie jak amputacje czy usunięcie kamieni żółciowych. Lekarze w tamtych czasach byli uczonymi, którzy rozważali wykonywanie operacji pod ich godnością. Również w czasie wojny lekarze chirurdzy mieli duże zapotrzebowanie i nauczyli się wielu technik chirurgicznych w leczeniu rannych.
Chociaż bakterie i infekcja nie zostały jeszcze zrozumiane, chirurdzy stosowali wino jako środek antyseptyczny. Używali również substancji naturalnych jako środków znieczulających, w tym opium, cykuty, korzenia mandragory i żółci dzika. Fryzjerzy wykonali wiele operacji zewnętrznych, takich jak leczyć czyraki i leczyć owrzodzenia twarzy. Wewnętrzne operacje, choć próbowano, często powodowały śmierć z powodu krwawienia, szoku i infekcji. Czerwone i białe pasy na słupku fryzjerskim reprezentowały krew i serwetki z krwi, symbole leczenia dostępnego w zakładzie fryzjerskim.
W średniowiecznym Londynie fryzjerzy reklamowaliby również usługi ciągnięcia zębów, wyświetlając strunę z wyciągniętymi zębami i upuszczając krew, umieszczając miski z krwią w witrynach sklepowych. Mieszkańcy Londynu byli tak zdegustowani tą praktyką, że w 1307 roku uchwalili ustawę stwierdzającą, że całą świeżą krew należy dostarczyć do Tamizy do utylizacji. Zazwyczaj balsamowanie i autopsje były również domeną chirurga-fryzjera.
