Schroniska Homo habilis datują się dwa miliony lat temu i nadal wskazują, że te schrony różnią się rozmiarem i kształtem, aby służyć różnym celom. Niektóre struktury Homo habilis były ułożone w duże, półokrągłe wzory i zawierały różnorodne narzędzi wykonanych z kamieni i skał. Te schrony mogły służyć jako wiatrówki i mieściły pojedyncze rodziny lub małe grupy.
Homo habilis nie byli uważani za mieszkańców jaskini, ponieważ wierzą, że ogień jeszcze nie został odkryty, i przede wszystkim zbudowali swoje domy z glinianych materiałów, takich jak kamienie i gałęzie. Zebrano duże ilości kamieni, które mogły posłużyć jako metody obrony, a także zostały użyte do ochrony mieszkańców przed żywiołami, wyrzeźbienia broni i ognia.
