Abraham Lincoln zawetował Wade-Davis Bill z 1864 roku, ponieważ czuł, że nałożył surową karę na konfederackie państwa, które zbuntowały się z Unii. Radical Republikanie zaproponowali projekt ustawy, aby ukarać państwa Południa podczas Faza odbudowy po zakończeniu wojny secesyjnej.
Poprzez weto z kieszeni Abraham Lincoln zawetował ustawę, która przeszła zarówno Izba Reprezentantów, jak i Senat. Prezydent Lincoln był zwolennikiem łagodniejszej ścieżki dla państw południowych i popierał Plan 10 procent, który opracował podczas wojny. W części planu przewidziano, że 10 proc. Wyborców z państw secesyjnych składa przysięgę lojalności wobec Unii. Ułaskawił także Konfederatów, którzy wzięli udział w wojnie.
